Dag 29 t/m 35: Donderdag 5-11 oktober

In Mui Ne, de kustplaats in Zuid Vietnam, slaat het weer ergens in oktober altijd om naar perfect (kite)surf weer met veel wind en maandenlang zon. Dat dit ieder jaar zo is, maakt het niet minder leuk om toch even te vermelden dat dit precies gebeurde op de dag dat ik aankwam! Deze zonnige, eerste week in mijn eentje is erg goed bevallen! In alweer de zesde Vietnam Vrijdag geef ik geen dag-tot-dag verslag, omdat alle dagen min of meer hetzelfde verliepen. Het ging ongeveer zo:

De werk- en verblijfplaats: The Bay

Vorige week vrijdag kwam ik na zo’n vijf uur in een slaapbus vanuit Ho Chi Minh aan in Mui Ne. De laatste kilometers was ik haastig op zoek naar een taxi/motorlift om van de stad Mui Ne naar de guesthouse te komen. Dit is namelijk nog zo’n 8 kilometer waar ik niét over na had gedacht… Gelukkig bleek de bus iedereen af te zetten bij zijn/haar hotel en bevond de officiële busstop van het bedrijf zich twee meter van de guesthouse vandaan. Geen reden tot paniek dus. Bij de bus werd ik direct hartelijk ontvangen door Karen, die samen met haar man Sam de guesthouse en bar/restaurant runt. Ik had al een paar foto’s online gezien, maar in het echt leek het nog veel groter! Zie hier wat snapshots van de tropische entree:

Wanneer je vanaf de hoofdweg The Bay binnenkomt, kun je wat eten en drinken bestellen bij momenteel de leukste barvrouw van heel Vietnam. Doe dit dan wel ’s ochtends vroeg of na 8 uur ’s avonds, in de middag lig ik op het strand ;). Als je wel in de middag langskomt, kun je kennis maken met Truc (spreek uit als Tjoek), de schattigste kokkin van Vietnam. Als je toe bent aan een paar comfortabele nachten in, en dit is écht waar, een fijn hotel, ben je ook aan het juiste adres. Wanneer je voorbij de bar loopt, passeer je de keuken (Staff only!) en vind je even verderop een gang met acht gastenkamers. In ruil voor mijn hulp verblijf ik gratis in een van de kamers, waarin ik nog iedere nacht heerlijk geslapen heb! Het énige nadeel is dat er ook op stranden met palmbomen kippen en hanen te vinden zijn. Die afgaan om vijf uur ’s nachts. Oordoppen zijn op dat moment mijn beste vriend.

Zoek de verschillen tussen de opgemaakte kamer en mijn ‘opgemaakte’ kamer. 

Na mijn aankomst zijn we wat gaan lunchen bij een van de favoriete restaurants van Karen en Sam (waar ik later ook meerdere keren ben gaan eten en ook nog wel vaker loempia’s zal bestellen!). We maakten kennis en bespraken wat ik de komende twee à drie weken kan doen. Mijn dagroutine ziet er nu ongeveer zo uit:

Ochtend: Afhankelijk van de dag los ik om 8 uur ’s ochtends de bewaker Soy af, glimlach ik naar de verlegen schoonmaakster Hang en openen we het restaurant voor ontbijt.  Beiden spreken bijna geen Engels, maar ‘xin chao‘ zeggen (hallo) en glimlachen doet wonderen. Andere dagen opent Sam en help ik mee vanaf een uur of 9/10. Tot nu toe is het erg rustig en hebben we ’s ochtends weinig gasten/klanten voor ontbijt. Ik weet wel hoe ik de Cereal met yoghurt, brood met gebakken ei en Vietnamese (ijs)koffie moet maken! Ook mag ik mijn eigen ontbijt maken, wat meestal bestaat uit Vietnamese koffie en brood met jam, kaas en een banaantje.

Middag: De middagen heb ik vrije tijd, waarin ik meestal naar het strand ga om te zwemmen, zonnen (verbranden…) en een boek te lezen. Ook heb ik zo tijd genoeg om nieuwe restaurants te zoeken voor de lekkerste loempia’s/noedels/rijst/banh mi. Ik ben ondertussen vaste klant bij enkele restaurants en krijg dan ook meerdere keren “Hello my friend!” te horen als ik door de straat loop.

Echt vervelend. Om bij het strand te komen, moet je wel ver doorlopen (2-3 km) naar de enige toegangsweg, of via een van de resorts of kitesurf-scholen lopen. Ik heb ondertussen een vaste route via een resort waar we gratis de ligbedden van mogen gebruiken en de labrador Nemo en puppy Daisy mogen aaien. Je klimt via de zijkant en een stuk met rotsblokken en een graafmachine (vraag me niet waarom) in vijf minuten naar het strand. Een man van een van de surfscholen verderop herkent me nu ook, alleen ik denk dat ik nog iéts vaker moet langslopen. “Hello Amsterdam!” is een goeie poging, maar net jammer. 

Avond: Voor het avondeten zoek ik ook weer lekkere restaurants uit waar ik vaak een van de weinige gasten ben. Vanaf 8 uur los ik de kok af en sta ik alleen of samen met Sam/Karen achter de bar om de gasten en enkele vaste bewoners van Mui Ne van bier en andere dranken te voorzien. Leuk tussendoorfeitje: Sam en Karen worden door de personeelsleden ‘papa’ en ‘mama’ genoemd. Dan krijg je gesprekken als “Yes papa will come, he home, but later“. Met de vaste mensen/nieuwe gasten wordt er wat gekletst en afwisselend naar sport, het nieuws en natuurdocumentaires gekeken. De vaste kring bestaat o.a. uit een Australische, gepensioneerde man (woont ruim vijf jaar in Mui Ne), een Zuid-Afrikaanse jongen die door Azië reist om muziek te maken en als DJ werkt (woont hier vijf maanden), een Engelsman die online belegt en samen met de muzikant in een huis woont en een Duitser die Duitse en Engelse les geeft en de weekenden naar Mui Ne komt om te kitesurfen. Qua gasten heb ik o.a. kennisgemaakt met een Engelsman die een paar dagen vakantie had voordat hij terugging naar Ho Chi Minh, een Nederlands meisje dat op de motor door Vietnam reist en een Engelse jongen die nu vijf jaar in Duitsland werkt en drie weken vakantie heeft. Met name deze jongen kon ik goed van Vietnam Vrijdag tips voorzien voor zijn komende bestemmingen om richting Hanoi te gaan. Helaas kwam de tip ‘Drink geen ijskoffie!‘ voor hem te laat (of moeten zijn darmen na vier dagen in Vietnam ook nog even wennen), maar scoor ik hopelijk karmapunten door mijn imodiumtabletten en ORS zakjes te delen. Het zou toch jammer zijn als hierdoor zijn Tinderdate van vanavond met een andere mooie Hollandse dame mislukt. Want ja, ook hier werkt Tinder gewoon!

Heb ik dan alléén maar gechilled deze week? Ja.

Heb ik dan ook nog dingen geleerd? De wereld verkend? Mijn blik verbreed? Ja, dat ook. Namelijk:

Dingen die je leert na een week in een guesthouse in Mui Ne

1. Hoe je Vietnamese koffie maakt: Je doet éérst het filterding op de filterkoffie en dan pas water erbij. Als je het water direct op de koffie giet en daarna het filterding erbij doet, heeft het weinig zin. Ik ben benieuwd hoe de koffie morgen smaakt nadat ik hier na 4 dagen achterkwam…
2. Controleer je hotelkamer op gekkopoep. Er zitten hier veel gekko’s en die laten kleine, zwarte keutels achter op muren, schilderijen, enz. Geen zorgen als je hier komt slapen, alles is keurig weggehaald.
3. De stranden en resorts worden niet alleen door Europeanen, maar ook door veel Chinezen en Russen bezocht. Genoeg keuze om je talenkennis op te frissen met een Vietnamese/Engelse/Duitse/Russische/Chinese menukaart. Echt handig was het echter niet…
4. Die Russen en Chinezen houden ook van bijzonder eten, dus als je goed zoekt kun je prima gefrituurde krokodil, struisvogel, kikker of schildpad eten.
5. Russen en Chinezen vragen bij de guesthouse regelmatig om één of twee maanden te blijven, maar ze zijn hier helaas aan het verkeerde adres.
6. Chinese gasten lopen soms zonder iets te vragen met volle plastic tassen de keuken in om vis en garnalen te bakken en kijken je vervolgens raar aan als je zegt dat dat niet mag – Gebeurde eens bij Sam, nog niet bij mij ;).
7. Of ze lenen de waterkoker en koken er vervolgens kruidensoep in en branden wierook, omdat de gast ‘zich niet zo lekker voelde’. Dat mag nu ook niet meer.
8. Alleen het merk Cholimex heeft goede chilisaus, andere flesjes worden bijgevuld op de zwarte markt – aldus de vrolijke serveerster van één van mijn top 3-restaurants, Choi Oi (spreek uit als ‘tjoi oi’).
9. De kinderen en leraren van Vietnamese scholen hebben een lunchpauze van tweeënhalf uur. Ja, van half 12 tot twee uur hebben ze tijd om een half uur te eten en daarna: te slapen. Karen werkt sinds kort als docent Engels op een middelbare school en vond het erg bijzonder toen ze in de middag de enige docent was in het schoolgebouw, omdat bijna alle kinderen en leraren naar huis waren gegaan. Degenen die te ver weg wonen kunnen slapen in een kinderslaapkamer of in de lerarenkamer, goed uitgerust met bedden/matjes.
10. “Choi Oi!” is de Vietnamese versie voor ‘omg!‘
11. Max Verstappen is niet 100% Nederlands. Hij heeft een Belgische moeder en groeide daar op. Daar ging mijn enige nuttige toevoeging, “Yes I know Max Verstappen, he is Dutch“.  tijdens het kijken naar de Formule 1. Het werd me gelukkig snel vergeven.

Zo heb ik in een week tijd tegelijkertijd niks en een heleboel gedaan. De eerste dagen voelde het wat onwennig om niet zoveel te doen, maar ik heb nu aardig het ritme gevonden en mis het als ik een middag niet gezwommen heb. Ik hoop wel dat het de komende twee weken nog iets drukker wordt, maar anders vermaak ik me ook prima met babysitten van de bar! Ook heb ik tijdens een van de dagen een zonsopgangtour gemaakt langs de beroemde zandduinen van Mui Ne en heb ik me over laten halen om kitesurflessen te gaan volgen! Vermoedelijk zal volgende week qua werkzaamheden niet heel anders zijn, dus meer verhalen over de tour, de kitesurflessen en uitstapjes naar de stad houden jullie nog tegoed!