Na het schrijven en lezen van de positieve reacties op de eerste Vietnam Vrijdag blog, kan ik het niet laten om toch alvast een nieuw blog te schrijven. Je moet die 3000 foto’s toch ergens kwijt…

Na onze eerste twee dagen in Hanoi zijn we met een ‘limousine-bus’ naar Tam Coc gereden, een dorp in de provincie Ninh Binh. Het was lastig om uit te zoeken wat nu precies de provincie, stad of dorp was, maar volgens mij zit het zo: Ninh Binh is een provincie van Vietnam, met als hoofdstad Ninh Binh (zoals Utrecht – Utrecht). Dit ligt ongeveer 100km ten zuiden van Hanoi. Tam Coc is een dorpje op zo’n vijf kilometer afstand van Ninh Binh stad, zoals Zeist of Harmelen. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar het schijnt er leuk te zijn.

In onze eerste planning hadden we een reisdag en twee volle dagen in Ninh Binh gepland. We boekten daarom drie nachten, maar achteraf gezien was twee ook voldoende geweest. In de dagen die we hier waren hebben we wel een heleboel gezien en geleerd over het leven in Tam Coc. Die dingen wil ik graag met jullie delen!

De twee kanten van Tam Coc

Ten eerste: Tam Coc is ontzettend toeristisch. Nu is het gelukkig laagseizoen en valt het heel erg mee met de drukte, maar overal waar je kijkt zijn homestays, hostels, hotels en restaurants met noodles én friet. Zo ‘onontdekt’ is het dus helemaal niet, wat ik op andere sites wel las. Ten tweede: de mensen in Tam Coc gaan erg efficiënt met het toerisme om. De meeste toeristen, inclusief wij, boeken een hotel toch aan de hand van goede recensies en enkele goede foto’s. Heb je geen geld/tijd/zin om een mooi hotel te bouwen? Dan maakt je je hotel toch ‘instaproof‘ met een mooie voorkant? Dit is een truc die wel 20 nieuwe hotels gebruiken die momenteel in aanbouw zijn…

Kant 1: Mooie voorkant

Toch was het zeker de moeite waard om naar Tam Coc te gaan en de omgeving te verkennen. Niet voor niets moest ik een daglimiet van 100 foto’s instellen, omdat ik anders wel érg veel foto’s zou moeten doorspitten. Zo hebben we de aankomstdag met gehuurde fietsen van het hotel een korte tocht van 3 kilometer gemaakt naar de Bich Dong pagode (soort tempel maar dan anders, moet even onthouden wat het verschil ook alweer was). Je kunt verschillende trappen op en daar de pagodes bekijken. Bij de bovenste pagode kwam een Amerikaans meisje heel enthousiast naar beneden en zei “If you guys want to be adventurous, take the climb through the rocks. The view is totally amazing.” Toen het pagode-meneertje ons geen wierook en foto’s aan kon bieden, wees hij ook dat we naar boven konden. Daar kan je dan geen nee tegen zeggen, toch? Het was zeker even klimmen en klauteren tussen de rotsen (op plastic teenslippers), maar met Trump-stem ook “totally the best view, incredible, amazing” (ja het was wel mooi).

 

 

De tweede dag hebben we een boottocht gemaakt over een rivier (naam weet ik even niet). We gingen op aanraden van de hotelmevrouw vroeg in de ochtend (half 9), om de drukte te vermijden. We kochten een entree én bootticket voor ongeveer 8 euro per persoon (wat relatief erg duur is) en werden door een aardige, oude Vietnamese dame in anderhalf uur over de rivier gevaren. We vaarden tussen de bergen, lelies, vissende mannen en drie grotten (Tam Coc = drie grotten) door. De zon ging zelfs nog schijnen en mama kreeg, zonder dat we het door hadden, de hoed van de mevrouw aangeboden tegen de zon en de warmte.

 

 

’s Middags hebben we opnieuw de fiets gepakt en fietsten we vijf kilometer naar het Hang Mua uitzichtpunt. Vijfhonderd traptreden en een hoop zweetdruppels verder konden we op twee uitzichtpunten over de rijstvelden en de bergen heen kijken. Door de felle lucht was het fotografisch technisch een ramp, maar met eigen ogen was het zeker heel mooi!

De laatste dag hebben we vooral rustig aan gedaan en jawel, nog een stuk gefietst. De route ging langs Trang An, een ander vertrekpunt waar je een boottocht kunt maken. Daarna fietsten we nog langs Hoa Lu, een oude stad met tempels, maar hier zijn we niet naar binnen gegaan. We vonden de fietstocht over een brede asfaltweg met verdwaalde geiten en paarden leuker! Grappig was ook dat enkele tieners de combinatie van twee blanke, lange vrouwen op een fiets buiten het dorp ook wel erg interessant vonden. Na een paar keer passeren durfde een van de jongens stoer te vragen “Hello madam, what is your name?”. Op de directe wedervraag “Hello, what is your name?” had hij echter niks te zeggen.

Het eten deze dagen is ook erg lekker. We hebben tot nu toe verschillende dingen gegeten, zoals noodles met groenten (veel wortel, soort paksoi, ui, soms champignons) of rundvlees en kip, rijst, loempia’s die toch wel iets anders zijn dan in Nederland en tofu. Ook de noodlesoep met ei in een klein restaurantje was deze middag erg lekker!

Kant 2: De minder mooie zijkant

Ondanks alle mooie foto’s wil ik toch ook de iets minder mooie kant laten zien. Op de vorige foto’s lijkt het erg rustig en dat was het ook zeker, maar ik weet niet hoe dat is als je hier in het hoogseizoen bent. Ook nu kwamen er vanaf 10 uur busladingen vol Europese en Chinese toeristen om een boottocht te maken. Met name bij Trang An was het heel erg druk en leek het een echt bedrijf. Bij Tam Coc hadden de roeiers nog hun eigen kleren, hoedjes en slippers aan, terwijl de roeiers bij Trang An allemaal in hetzelfde blauwe uniform rondliepen. Bij de Bich Dong pagode en het uitkijkpunt moesten we onze fietsen tegen betaling van omgerekend 40 cent parkeren bij een soort fietsenstalling. We hadden al gelezen dat je bij het uitzichtpunt gewoon door moest fietsen tot de ingang en de schreeuwende mensen moest negeren, omdat het wel gratis was. Wij fietsten dan ook dapper door toen een mevrouw op een fluitje blies. We dachten bij de laatste parkeerplek voor de toegangspoort dat dat wel de officiële zou zijn. Dit bleek dus ook mooi niet zo te zijn.. Je moest eerst dóór de poort fietsen om de fietsen daar gratis neer te mogen zetten. Maar ach, beide parkeerwachters hielpen ons vriendelijk met het krakkemikkege fietsslot dat we niet open kregen, dus die 40 cent is goed besteed.

Ook tijdens de boottocht werd er goed gebruik gemaakt van de rijke toeristen, die we toch zeker zijn. Halverwege de route vaarden andere vrouwen in boten vol souvenirs, zoals bloemen, eten, drinken en waaiers. Aangezien je op een boot zit die je niet zelf bestuurt, heb je geen keus dan naast de souvenirboot komen te liggen. Aangezien we hier ook over gelezen hadden, kochten we direct wat drinken en fruit voor onze bootmevrouw. Ze wist niet hoe snel ze het blikje vast moest pakken en bood ons later ook nog slokken aan. Bij elkaar moesten we rond de 4 euro betalen wat veel te veel is, maar ook hier is het weer goed besteed aan de koffiepauze voor de vriendelijke, oudere mevrouw. Onderweg kwamen we meer souvenirboten voorbij, maar met een snelle blik naar onze roeister, konden we rustig doorvaren. Zo’n twee minuten voordat we de kade weer bereikten, hoorden we ook een vrolijke “Hello madam, tip?”. Het doet voor mij een beetje af aan de sfeer, maar ik geef de mevrouw geen ongelijk. Dus gratis tip: bereid je voor op een omgerekend prijzig, maar ook mooi boottochtje mocht je dit willen doen. En geen zorgen of er wel bootjes zijn, de roeiers staan keurig in de rij op je te wachten!

 

 

Nog een laatste ding over het eten. Soms blijkt ook hier de voorkant mooier te zijn dan de binnenkant. Hoe lekker de mooie noodlesoep ook was, het begrip ‘plasticsoep‘ heeft vanaf nu een andere betekenis, toen ik iets bijzonders in de soep aantrof…

Mijn eindconclusie over Tam Coc? Het is zeker een mooi gebied om heen te gaan, maar bedenk goed dat het (bijna) volledig op toeristen draait. Ook het tempo waarmee overal nieuwe hotels gebouwd worden, laat zien dat dit de komende jaren waarschijnlijk nog zo is. Onontdekt is het zeker niet, maar een lichte parelglans kun je wel ontdekken!