De geiten zijn er weer! Dat was het eerste dat me opviel, toen we deze week door Hanoi en de noordelijke provincies van Vietnam reisden (met in totaal zeven bussen!). Deze week stonden we zowel op de hoogste berg van het land als met onze voeten in de zee. Lees hier ons dag-tot-dag verslag van de derde week!

Dag 15 – Vrijdag 21/9

Vanuit Hué zijn we weer aangekomen in Hanoi. Om rustig een tour naar Sapa te boeken en nog meer van Hanoi te zien, bleven we nog een dag in de hoofdstad. Met hulp van de vriendelijke receptioniste Anna, die graag een review op Tripadviser wil hebben (Mam, we moeten dat nog ff doen!) hebben we een driedaagse tour geboekt naar Sapa. Het was even puzzelen of we het gebied zelf wilden verkennen, wel/niet met gids, etc. Uiteindelijk hebben we toch voor een georganiseerde tour gekozen, om het onszelf makkelijker te maken. We konden zelfs regelen dat we later dan drie dagen opgehaald werden, omdat we misschien langer wilden blijven. Het was lastig inschatten wat we van het gebied zouden vinden, dus het was fijn dat die optie er was.

Wat we uiteindelijk van Sapa vonden, lees je uitgebreider in de laatste blog: Tips voor vier dagen in Sapa

Na het regelen van de tour zijn we naar de buitenwijken van de stad gelopen. Helaas waren het Ho Chi Minh mausoleum en museum op vrijdagmiddag dicht. We zijn er langsgelopen en konden zo de buitenkant bekijken. Het was ondertussen weer erg heet geworden (33 graden) en we aten na een uur zoeken een broodje gezond met friet (hoe gezond het dan nog is betwijfel ik). Na de lunch hebben we kaartjes voor het waterpoppentheater gekocht. Schijnbaar is dit een belangrijk theater van de stad en voor 4 euro wilden we best een show bekijken. De show begon om 4 uur, wat betekende dat we nog 2 uur moesten wachten. We dronken daarom (kokos)koffie en zelfs een echte cappuccino (lekker!) op een balkon dat uitkeek over een relatief rustige winkelstraat. Ik schreef als ware blogger mijn blog en mama verwonderde zich opnieuw over het dagelijkse leven in de straat. Het was een wirwar van vrachtwagens, scooters, tourbussen, verdwaalde backpackers en ietwat verveelde verkoopsters.

Het waterpoppenmuseum bleek erg leuk te zijn. Onder begeleiding van traditionele muziek verschenen er in een soort zwembad verschillende poppen die aspecten van het dagelijks leven uitbeelden. Zo waren er o.a. poppen van boeren, vissers, keizers, spelende kinderen en draken. De kwaliteit was stukken beter dan het theater in Hoi An, dus we waren blij verrast!

Na lekker avondeten bij hetzelfde restaurant met balkon zijn we op tijd gaan slapen. We zouden om 6.15 een ‘simple breakfast’ krijgen, zodat we om 6.30 met de bus opgehaald konden worden om naar Sapa te rijden.

Dag 16 – Zaterdag 22/9

Zo simpel was het alleen niet. Er was niet vermeld dat we, om ons ontbijt te krijgen, eerst een jongen op een uitklapbed in het midden van de lobby wakker moesten maken… Alle lampen waren nog uit en de voordeur zat met een groot slot dicht. Na was geschuif met stoelen en voorzichtig “goodmorning!” werd de jongen wakker. We schatten in dat hij een jaar of 15, 16 was en normaal vóór 7 uur de lobby uit moet en naar school gaat. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me ineens dat deze dag zaterdag was en we hem dus helemáál vroeg wakker hebben gemaakt. Eerst zei hij nog “No bread, no breakfast“, maar na vijf minuten kwam hij toch met een zak verse broodjes aan. Volgens mij had hij in zijn hele leven nog nooit een oven/magnetron gebruikt en warmde hij de broodjes met open deur op. Tenminste, hij deed een poging tot opwarmen, maar dat was geen succes (goh.). Achja, we waren allang blij dat we nog iets konden eten. De koffie van gisteren die met één knop zogenaamd weer warm was sloegen we wel even over. De bus deed er ondertussen ook lang over en kwam ons uiteindelijk om 7.15 ophalen.

De eerste bus bleek ons naar een tweede bus buiten het oude centrum te brengen, een grotere variant met slaapstoelen erin. Ik had nog nooit in zo’n soort bus gezeten en vond het wel bijzonder om te zien. Het was ook wel bijzonder lastig om goed in die stoelen te slapen, aangezien ik mezelf driedubbel moest vouwen om in het voetenvak te passen. Oké, dat is overdreven, maar we twijfelden of we nu liever dit of normale stoelen hadden gewild. Toch heb ik nog wel wat geslapen en kwamen we, inclusief een stop van een half uur, na zes uur aan in Sapa. Vooral de laatste kilometers hiernaartoe waren erg mooi. Alle reclamefoto’s van bergen en rijstvelden zijn daadwerkelijk hier gemaakt en níet gefotoshopt.

We werden afgezet bij een voor ons doen chique hotel, waar we eerst mochten lunchen. Ik was even naar het toilet en volgens mama vroegen mensen van de bediening onderling aan elkaar “Is she alone or with two?” “Two, there is also a child“. Toen ‘the child’ weer aan tafel zat, kregen we uitgelegd wat we te eten kregen. Er was door de organisatie geregeld dat ik een vegetarisch menu kreeg, dus ik was allang blij! Om 3 uur werden we opnieuw opgehaald om met onze gids Suo een eerste wandeling te maken. Suo is een vrouw uit de Black H’mong stam, een etnische minderheid uit de bergen. We maakten een wandeling naar Cat Cat, een ‘dorp’ van een hele lange straat vol souvenirwinkels. Het was een smalle weg en daardoor erg vol met met name Chinese en Vietnamese toeristen. Het weekend schijnt Sapa erg druk te zijn met mensen uit de drukkere steden die naar de bergen trekken. Soort weekendje Volendam. Ondanks de drukte was het leuk en zagen we een mooie omgeving, een traditioneel huis van de Black H’mong, meerdere menuopties op straat (geiten, kippen, varkens, honden), een grote waterval en een kleine muziekshow. Halverwege de wandeling bracht de man van Suo haar baby en liep ze het laatste stuk met een schattige baby op de rug verder. We waren vooral fan van een Chinese man, die ook met ons de wandeling maakte en die met zo ongeveer iedereen die hij tegenkwam een selfie wilde maken.

Dag 17 – Zondag 23/9

Vandaag hebben we met nog acht andere toeristen, veel Fransen, de Bac Ha markt bezocht. Ondanks verhalen op internet viel het gelukkig erg mee met drukte van toeristen. We liepen met twee andere Nederlanders en een lokale gids over de markt, waarbij ze ons meer vertelde over de producten. Ook stopten we nog bij een dorp waar ze liet zien hoe er maïs gedroogd wordt om er vervolgens varkensvoer en sterke drank van te maken. Wij kregen ook een slok en die 35 procent was zeker sterk. Tijdens de drie uur rijden op de terugweg stopten we nog bij de grens met China. Er zat slechts een brug tussen het Vietnamese en Chinese land. Vooral mama vond dit erg bijzonder, aangezien ze zelf al eens in China geweest is. Een Chinees die de oversteek had gemaakt, vond míj dan weer erg bijzonder en wilde een foto samen. Tja, hij vroeg het tenminste aardig, dus ik kon moeilijk nee zeggen. Na een leuke dag aten we ’s avonds als enigen in het hotel. Er zijn zoveel restaurants en hotels dat bijna alles leeg is…

Gisteravond hoorden we steeds een soort gekraak uit de hoek van de kamer komen. Het leek op een soort wekker die in de muur tikte. Ik werd er gek van en kon er lastig van slapen. Ook deze avond was het geluid er weer en leek het uit een houten stoel te komen. Met wat angstzweet voor alles wat er uit de stoel zou vallen (spinnen, torren, mieren, slangen…) heb ik de stoel in de badkamer gezet. Die nacht heb ik in heerlijke stilte geslapen! Drie sterren hotel of niet, je moet er iets voor over hebben.

Zo. Rust.

Dag 18 – Maandag 24/9

Ondanks de korte wandeling en de markt hadden we nog relatief weinig van de rijstvelden gezien. Daar kwam vandaag verandering in nadat we in vier uur een wandeling langs drie dorpen hebben gelopen. We waren de enigen en hadden daardoor een privé tour! Het was in ieder geval privé totdat er een oudere dame en later een jonger meisje aansloten. Halverwege de wandeling kwamen we een groep Israeliërs met gids tegen, maar de dames vonden ons toch interessanter. Na een uur liep onze gids even weg om water te halen en sloegen de twee dames direct hun slag. Of we toevallig een mooie tas wilden kopen. Helaas waren we slechte kopers en bleven ze inclusief hun tassen achter in het dorp. Een van de meest indrukwekkende momenten tijdens de wandeling was een vrouw die aan het werken was, met haar één maand oude baby verderop onder een paraplu. Toen de baby huilde, hoorde je het geluid galmen door de bergen. Heel onwerkelijk om te bedenken hoe dat er in Nederland uit zou zien. Een baby in het weiland leggen en de koeien melken komt nog het dichtstbij dit beeld.

Volgens het programma van de officiële tour moesten we na de tocht met de bus terug naar Hanoi. Wij bleven echter nog één dag langer in een andere homestay. Deze homestay was tot nu toe de beste van de hele vakantie en een stuk knusser dan het bijna lege hotel. Van het balkon met geraniums en uitzicht op de stad hebben we die middag goed gebruik gemaakt. De wijze waarop de handdoeken en beddengoed aan de achterkant van het balkon gedroogd werden, vonden we ook wel zeer eco-proof!

Dag 19 – Dinsdag 25/9

Tijdens onze ‘extra’ dag in Sapa hebben we een tocht naar de Fansipan gemaakt. Helaas konden we op de top niet van het uitzicht genieten, doordat we in een dikke pak wolken zaten. Tja, na drie weken geluk met het mooie weer zal er toch één dag iets minder weer moeten zijn. Ondanks de wolken was het bijzonder om zo lang in een kabelbaan te zitten en de kou bovenin te voelen. Halverwege de rit naar boven zagen we zelfs een dubbele regenboog. Wij en de andere twintig Koreaanse dames konden de pot met goud nét niet zien staan. De terugweg zaten we met zijn tweeën in de cabine en hadden we alle ruimte om onze poncho’s snel te drogen.

Na een stop in de homestay liepen we naar de bushalte bij het vorige hotel. We konden de achterste slaapbedden claimen, waardoor we deze rit meer beenruimte hadden. De bus vertrok om drie uur en we aten om half negen bij een wegrestaurant een goed bord met rijst, tofu en groenten. Uiteindelijk kwamen we half elf aan bij ons hotel in Hanoi en vielen we met het geluid van toeterende scooters op de achtergrond moe in slaap.

Dag 20 – Woensdag 26/9

De receptionist van gisteravond zei dat de bus naar het eiland Cat Ba ons om half 10 op zou halen. De receptioniste van deze ochtend zei dat het tussen 10 en half 11 zou zijn. Uiteindelijk werd het kwart voor 11. Van de wachttijd heb ik goed gebruik gemaakt door vanaf de stoep mensen te bespieden en zo nog wat leuke foto’s te maken.

Zo fijn een camera met 30x inzoom-functie!

Na een rit van 3,5 uur (bus, lunchstop, bootoversteek, bus) kwamen we rond 3 uur in de stortregen aan op het eiland Cat Ba. We vonden het bijna jammer om afscheid te nemen van de gids die zonder dat anderen het doorhadden vol overgave in de bus meezong met Bob Marley en Maroon 5. Of hij het gewoon leuk vond, zijn karaoke act óf zijn Engels aan het oefenen was weten we niet, maar het zag er aandoenlijk uit. We checkten op Cat Ba in bij ons record-goedkope hotel (kamer voor 3,75 per persoon per nacht, inclusief ontbijt!) en liepen ’s avonds met onze poncho’s naar de boulevard om iets te eten. We kwamen uit bij een restaurantje waar we lekkere noedels, loempia’s en bier bestelden. We liepen daarna een rondje langs het water met knipperende neonlichten op de restaurants en besloten na de zoveelste muggensteek (of in ieder geval het gevoel ervan) terug te gaan naar het hotel. Douchen was een uitdaging, maar met de juiste balans kon de douchekop nét tussen het handdoekenrek en de muur blijven hangen.

Dag 21 – Donderdag 27/9

Deze nacht had ik geen last van houttorren in stoelen, maar van blaffende hanghonden in de straat. Uitspraken die ik zeg binnen twee minuten dat ik wakker ben moeten niet ál te serieus genomen worden, maar heel, héél eventjes meende ik “Ze moeten hier toch meer hond gaan eten” wel. Maar niet echt natuurlijk.

De regen van gisteren was helaas het begin van een ochtend en middag vol regen. Tijdens het ontbijt stonden er wel vijf mensen, inclusief wijzelf, foto’s en filmpjes te maken van de straat die binnen korte tijd net niet overstroomde. Ook viel de stroom even uit, maar deed deze het gelukkig weer binnen een half uur weer. Door de regen hebben we de ochtend en begin van de middag weinig gedaan, behalve wat slapen, muziek luisteren en lezen. En bloggen! Om twee uur werd het droog en kwamen we per toeval uit bij een mooi wandelpad langs de kliffen van het eiland. Van strand ‘Cat Ba 1’ liepen we in een half uurtje naar strand ‘Cat Ba 2’. Dit korte stukje gaf een mooie indruk van de bijzondere natuur (en nog meer hotels in aanbouw…).

Dag 22 – Vrijdag 28/9

Ik schrijf de blog deze keer op vrijdag, dus kan ook alvast iets zeggen over wat we vandaag gedaan hebben. De houttorren en honden waren deze nacht stil, nu de luid zingende Vietnamezen om half 6 ’s ochtends nog… Na een zeer dringend verzoek of ze zachter wilden doen, konden we nog een uurtje of twee doorslapen. Met alle honden in de straat, mieren in de kamer en missende douchehaakjes wilden we wel een nieuwe poging wagen bij een ander hotel. We zijn daarom gewisseld van slaapplek en liggen nu op de vijfde verdieping, mét uitzicht op zee, voor zo’n 4 euro pppn. Jaja, geld moet rollen. Voorlopig bevalt het prima!

Het is vandaag gelukkig droog, waardoor we een wandeling naar het Cannon Fort konden maken. Dit is een oude legerbasis op een berg, waardoor je mooi uitzicht hebt over de baai en het eiland. Misschien nog leuker vond ik alle vlinders onderweg. Met de warmte voelde het net alsof we door de vlindertuin in Diergaarde Blijdorp liepen. Ik mis alleen soms de plastic flappen bij de uitgang om weer terug de koelte in te stappen.

Ook ga ik vanavond mijn vliegticket boeken naar Ho Chi Minh, om van daaruit naar de kuststad Mui Ne te gaan. Vanaf eind volgende week ga ik daar, als alles goed gaat, drie weken meehelpen in een guesthouse. Daar volgt later meer over! Morgen gaan we eerst nog een lange wandeling maken van 15 km door het nationale park op het eiland (wat ongeveer 80% van het eiland is) en willen we nog een boottocht maken door de baai. Hoe en of we dat allemaal overleven, lees je volgende week!