Er is geen beter moment om een eerste stuk te schrijven, terwijl je wacht tot de wind aantrekt. Laat ik mijn uitzicht om 11 uur ’s ochtends even omschrijven: ik zit tussen tien zongebruinde, Vietnamese kitesurfinstructeurs, waarvan er twee zitzakken en kites aan het repareren zijn met een naaimachine (echt een geruststellend gevoel…), achter me staan gele bloemen in een vaas voor een altaar, voor me zie ik een rustig kabbelende zee met visserbootjes, dobberende (wal)Russen en fruitverkopers, en dit alles met een vrolijk muziekje op de achtergrond. Hoang, mijn instructeur, kwam net even langs om een sudoku te lenen! Als ik nu niet helemaal zen en mindfull ben, weet ik het ook niet meer.

Afgelopen week (dag 44-50!) is op de een of andere manier voorbij gevlogen, terwijl ik voor mijn gevoel weinig anders heb gedaan dan vorige week. Op twee nieuwe kitelessen na, waarna ik met gepaste trots kan meedelen: IK SURFTE WEL 15 HELE SECONDEN LANG! Aan dit moment ging wel wat frustratie en verlatingsangst vooraf (ik moet nu alleen het water in, zonder Hoang aan mijn zijde om kwallen weg te jagen of de tweeling te redden…), maar het was het waard. Als de wind vanmiddag sterker wordt, lukt het misschien zelfs 16 seconden… De geboorte van de tweeling was trouwens een mooi moment. We oefenden een ronde met kite én board en ik kreeg de uitleg “You have two babies now. Please take care of your babies”. Ik gok dat ik voorlopig nog maar niet aan kinderen of een baan als pedagoog moet beginnen, want ondanks al mijn goede zorgen zijn ze ondertussen meerdere keren verloren, verdronken en neergestort. Sorry…

Behalve surfverhalen heb ik deze week ook weer nieuwe Vietnam-kennis om te delen:

• De huizen met een onafgemaakte zijkant waar ik alweer ruim zes (!) weken geleden in dit artikel over Ninh Binh over schreef, hebben eigenlijk een andere reden dan mijn vermoeden over luiheid en geen geld. Blijkbaar telt een huis zonder een nette zijkant als 90% ‘af’ en hoeft er ook maar 90% belasting betaald te worden. En zodra er een nieuw huis naast gebouwd wordt, heb je er toch geen zicht meer op.
• Ratten houden niet van regen en komen ’s avonds gezellig de warmte opzoeken. Ben ik minder fan van… Gelukkig rennen ze na een klap op de bank weer net zo hard weg als ze binnen komen. Salamanders die ’s ochtends de koelte op komen zoeken, vind ik dan wel weer leuk.

• Het is lastig om Vietnamese koks te leren hoe je westers eten kookt. Volgens Sam zetten ze het vuur altijd te hoog en proberen ze alles te wokken, waardoor alle eieren, brood, spaghetti en burgers zwart uit de pan komen. Gelukkig is onze kok goed ingewerkt en kan je hier de lekkerste spaghetti en burgers uit Mui Ne vinden.
• Je leert het snelst Vietnamese telwoorden tijdens een potje pesten met dezelfde kok. Mah, hai, ba, bo, nam is 1, 2, 3, 4, 5. Zo klinkt het in ieder geval!
• Made in Vietnam bikini’s en zwembroeken van een paar euro gaan ook na een paar keer dragen al kapot. Maar bedankt mam voor het overtuigen dat ik het naaisetje mee moest nemen. Kwam nu mooi van pas 😉
• Bijna alle bestellingen van The Bay worden per scooter geleverd: parasols, bierkratten, sterke drank, post. Alleen de ijsblokjes en schone was worden met een busje gebracht.
• Drie weken werken en wonen in Mui Ne, met al het lekkere eten, lekker weer, gezellige (vaste) gasten, luie middagen aan het strand en zwembad, kitesurflessen en elke ochtend om 5 uur gewekt worden door gekrijs van hanen in je achtertuin, verveelt nog steeds niet!

Hoe kan dit ook vervelen?!

Hoe leuk het ook is, ondertussen begint mijn verdere reisplan ook duidelijker te worden. Ik blijf nog ongeveer twee weken hier en wil daarna in 1 week via Dalat, Ho Chi Minh en een boottocht door de Mekong Delta naar Phnom Penh reizen, de hoofdstad van Cambodia. Vanuit daar reis ik naar het eiland Koh Rong, om daar drie weken bij een eco-resort te werken. Alweer, zo vervelend. Ik kreeg de instructies om voldoende DEET (muggen), allerlei dingen die ik nodig heb (dichtstbijzijnde winkel is 45 min lopen door de jungle) en geld (geen pinautomaat) mee te nemen vanaf het vaste land, voordat ik de drie uur durende oversteek ga maken. Spannend! Daarna reis ik in weer ongeveer een week via Cambodia naar Bangkok, Thailand, om daar nog 3,5e week met Vladimir een rondreis te maken! De terugvlucht heb ik ook geboekt. Op 12 januari 2019 is deze grote reis voorbij, maar tot die tijd geniet ik nog de volle 100% van alle mooie dingen die ik hier zie en doe!

Zoals kitesurfen met een walkietalkie aan mijn helm!

Aan het einde van de dag kan ik nog een laatste surfupdate geven! Uiteindelijk kwam er pas rond twee uur goede wind opsteken, waarna de zee in tien minuten gevuld was met tientallen kites. Voordat ik het water in kon, moest ik met de eigenaar van de kiteschool nog even doen alsof ik van hem instructie kreeg over hoe je de kite opzet en kan besturen. Er was vandaag een journalist aanwezig en hij schrijft een artikel over de kiteschool en de eigenaar. Tja, dan ben je als enige dame in het mannelijke gezelschap een mooi fotomodel natuurlijk. In januari krijg ik een link naar het artikel, dus het is nog even afwachten hoe charmant ik eruit zie met een helm en zweetdruppels op m’n hoofd. Na de fotosessie heb ik drie rondes verschillende pogingen gedaan om mijn ‘waterstart‘ = vanuit het water wegsurfen op je board, te oefenen en te verbeteren. Het ging redelijk, waarbij ik het merendeel van de tijd bezig was de verloren board terug te vinden, maar schijnbaar is dat onderdeel van deze leerfase. Aan het eind van de derde ronde viel de kite in het water en raakten de lijnen verstrikt, waardoor ik hem niet meer de lucht in kreeg. Lichte paniek steeg op (daar was weinig wind voor nodig…) en ik keek al uit naar de reddende jetski. Helaas kreeg ik via de walkietalkie de instructie om de kite van mijn harnas los te maken en het laatste stuk lekker naar het strand te zwemmen. Pfff, als je nog niet moe bent (wat je wel bent) van het surfen, word je het daar wel van. Ach, het is vallen, zwemmen, 700 meter over het strand teruglopen, en weer op je board staan. Ik hou vast aan het motto: Als je kan kiten in Mui Ne, kan je het overal! Morgen rij ik daarom weer met frisse moed op mijn fietsje naar de kiteschool en proberen we weer een stukje verder te komen.

Voor mijn doen heb ik de blog redelijk kort gehouden! De nieuwe reisplannen betekenen wel dat de Vietnam Vrijdag binnenkort vervangen gaat worden. Cambodia/Thailand …? Alle ideeën en suggesties zijn welkom! Geniet van jullie vrijdag!