De beste achtergrondmuziek is soms heel simpel, alleen het geluid van de natuur en mensen om je heen. Rechts hoor ik de Khmer koks met elkaar kletsen, links hoor ik het geruis van de golven en naast me ligt de spinnende kat Pepper. Deze mooie geluiden hoor ik vanuit het restaurant van het eco-resort Lonely Beach, een fantastische plek op het eiland Koh Rong in Cambodia. De afgelopen negen dagen werkte ik als serveerster in het restaurant en heb ik de kneepjes van het vak een beetje kunnen leren. Met wat geluk en sterke internetverbinding vertel ik deze week meer over het vrijwilligerswerk. De afgelopen dagen heb ik precies drie keer alle diensten gewerkt: de ochtend, middag en avondshift.

De ochtendshift van 6.45 – 12.00

De keuken opent om 7.00 om gasten die vertrekken van heerlijke pannenkoeken, eieren, Engels ontbijt, muesli, yoghurt, fruit, koffie en thee te voorzien. Kort ervoor veeg ik al het zand uit het restaurant en leg ik de kussens weer goed. De kussens worden ’s nachts in de tropische jungle een beetje vochtig. Om dat iets te verminderen, leggen we ze hogerop op de houten bank- en stoelleuningen. Als de eerste gasten binnenkomen, deel ik de menukaarten uit en neem ik bestellingen op. Iedere gast heeft zijn eigen rekening waar we de hele dag de bestellingen van opschrijven. Wanneer ze vertrekken betalen ze in één keer voor alle dagen. Het is nog best lastig om alle namen en bungalownummers goed te onthouden. De meeste Europese, eind twintig/begin dertig stellen lijken allemaal op elkaar… Soms weet ik niet meer wie nu Thomas & Charlotte, Alice & Antoinne of Elliot & Lea waren. Na een paar keer vragen en goed gokken, leer ik het meestal wel. In de ochtend zijn er vaak twee pieken van drukte. Tussen 7.00 en 8.00 eten alle vertrekkende gasten en rond 9.30 komen de gasten die kunnen uitslapen met z’n allen binnenlopen. De eerste paar dagen vond ik het lastig om alle bestellingen goed op te nemen, maar ondertussen heb ik aardig mijn draai gevonden. Na deze twee pieken is het tijd om het gesmolten ijswater uit de koelboxen voor het frisdrank en bier te scheppen, de voorraad aan te vullen en nieuwe ijsblokken te hakken. Het resort gebruikt zonne-energie om de lampen van stroom te voorzien, maar heeft verder geen vaste stroomvoorziening. We koelen alle producten met grote blokken ijs, die iedere dag per boot vanuit Sihanoukville worden geleverd.

• Ochtendshift-tip: Check goed of de gasten een English Breakfast (= bord met gebakken ei, bonen, bacon en brood) of een English Breakfast Thee willen. Als ze extra melk en suiker bestellen, zou je het wel moeten weten… Dat ik alsnog vol enthousiasme het grote bord i.p.v. een kopje thee kwam brengen, was een beetje jammer. De baas maakte ik gelukkig erg blij met een goed ontbijt.

De middagshift van 12.00 – 17.00

Tussen 12.00 en 14.00 komen de meeste gasten lunchen. Soms komen er ook gasten van andere resorts langs. Vaak komen ze bij Lonely Beach terecht via een boottour of zijn ze vanuit een ander dorpje gelopen. Een keer had ik een groep van twaalf Cambodiaanse gasten, plus alle vasten gasten. Dat was hard doorwerken, vooral omdat de Cambodiaanse gasten allerlei aparte gerechten wilden bestellen die niet op de menukaart stonden. Dat ik aan het einde twee gerechten was vergeten, viel gelukkig niemand op. Bijna een kwart van het eten bleef toch over. We hebben de gerechten van de bon gehaald en zo was het ook opgelost. Populaire lunchgerechten zijn de soepen, salades, gebakken stokbrood of pita met kip of kaas of de loc lac. Loc lac is een typisch Cambodiaans gerecht van rundvlees met een zwarte pepersaus en rijst. Leuk weetje: in Khmer is het woord voor ‘eten‘ en ‘rijst eten‘ hetzelfde. Je spreekt het uit als ‘obai’. Rond 16.00 arriveert de boot met nieuwe gasten en voorraad na een tocht van zo’n drie uur vanuit Sihanoukville. Jeff, een van de eigenaars, roept altijd heel hard “Tuc Mau!” (= “De boot komt eraan”),  zodat alle vrijwilligers weten dat ze moeten helpen met de boot uitladen. Nieuwe gasten worden verwelkomd met een welkomstdrankje, een lemon iced tea. De ijsblokjes voor dit drankje, en andere sappen en milkshakes, moeten we zelf maken. Van de grote ijsblokken uit de koelboxen hakken we een kleiner ijsblok, die we vervolgens in een zak doen en met een ijzeren buis tot kleine blokjes slaan. Meestal tillen de mannen de ijsblokken uit de boot, maar een keer was ik de sjaak. Het is niet eens heel zwaar, maar druppels ijswater die langs je rug lopen. Ieeee. Voordat de nieuwe gasten arriveren, is het ook de taak om de ‘waterbakken’ schoon te maken. Bij de twee ingangen staat een bak met water, zodat mensen hun voeten kunnen afspoelen. We halen het water en zand uit de bak en vullen het met nieuw, schoon water.

• Middagshift-tip: Geef in de keuken duidelijk de bestelling door. ‘Mixed salad’ bestaat niet. Het is óf de ‘mixed fruit salad’, óf de ‘seasonal mixed salad’. Al was het voor een keertje niet erg dat er een fruitsalade over bleef…

De avondshift van 17.00– 21.00

Om 16.30 begint het te schemeren en om 18.00 is het donker op het eiland. De meeste gasten drinken nog een drankje bij de Beach Bar of nemen een douche. Nouja, douche. Ze gooien een bak met water uit een ton over zichzelf heen. Is met 30 graden niet eens heel verkeerd. Tussen 18.30 en 19.00 begint de stormloop van gasten en is het rennen en vliegen. Tenminste, zo voelt het soms. Ook hierbij merk ik dat de eerste twee avonden best lastig waren, maar dat het nu goed gaat. Op het drukste moment word ik ook regelmatig geholpen door Julia (andere eigenaar), Bi (Khmer serveerster) of een andere vrijwilliger. Populaire dinergerechten zijn opnieuw de Loc Lac, de currys, fried noodles en pasta’s. Ook bestellen de meesten mensen nog een dessert, zoals de gebakken banaan met honing, pita met Nutella of kokosrijst met mango. Ondertussen kan ik met twee borden op één arm serveren, iets dat me de eerste dagen niet lukte en wat me gelach van de koks opleverde. Nu loop ik als een ware serveerster met drie borden door het restaurant, om met een grote glimlach zelfs de meest irritante gasten van eten te voorzien. Tot nu toe heb ik drie mensen gehad die me aardig op mijn zenuwen werkten, een Italiaan, een Fransman en een Israëliër. Gelukkig gold dit voor zowel de vrijwilligster van de Beach Bar als de eigenaren zelf, dus het lag niet (helemaal) aan mij. Het grootste deel van de gasten is gelukkig erg aardig en zijn allang blij dat ze op zo’n mooie plek hun vakantie mogen vieren. Twee Engelse meisjes moesten zelfs huilen toen ze uit de boot stapten. Dat vond ik een béétje overdreven, maar het is absoluut een mooie, unieke plek. Aan het einde van de avond ruim ik het restaurant op, noteer de dag-totalen op de bonnen, sluit de koelboxen af en ga soms naar de Beach Bar voor een laatste drankje. Daarna is het tijd om op de slaapzaal met een fijn briesje, de herrie van krekels en gekko’s en het geluid van golven onder de klamboe in slaap te vallen.

• Avondshift-tip: Ook al zijn de noedels voor de ‘fried noodles’ en de pasta’s hetzelfde, geef ondanks je haast niet het bord ‘pasta tomato sauce‘ aan de gast die de ‘fried noodles chicken‘ heeft besteld. In dit geval merkte hij alleen op dat er geen kip was. Ik kreeg een lichte paniekaanval toen ik ineens wel heel veel tomaat op zijn bord zag liggen… Ik heb hem een extra bakje kip gegeven en de saus gelaten voor wat het was. Dat het de Israëliër was die ik toch al irritant vond, maakte het misschien ieeets minder erg. Oeps.

Ontbijt, lunch en avondeten voor de vrijwilligers

Voor de vrijwilligers en Khmer werknemers wordt er apart gekookt. De koks maken het ontbijt en een Duits meisje dat hier zes maanden blijft verzorgt de lunch en het avondeten. Meestal lunchen we met de acht tot elf vrijwilligers samen om 12 uur en komt iedereen rond 18.00 naar het restaurant voor het avondeten. Vaak is het een soort salade met rijst of noedels, maar we eten ook wel eens curry of pasta. De meeste vrijwilligers ontbijten erg vroeg en om 9.00 ben ik regelmatig de laatste persoon die nog moet ontbijten. Een paar keer was er geen ontbijt meer, maar kon ik de koks lief aankijken om alsnog een pannenkoek of omelet voor me te maken. Na tien dagen hebben ze me een beetje leren kennen en maken ze ook wel grapjes. Het Engels is niet al te best, maar “You sleep you, very late” begrijp ik nog wel. Een hoop ‘goodmornings‘ en ‘orkuns‘ (= dankjewel) later had ik mooi een verse pannenkoek! Water, koffie en thee mogen we de hele dag gratis pakken. Als we een gerecht van de menukaart willen, betalen we daar de helft van de prijs voor. Ik vind het een hele goeie deal!

De komende dagen is het een stuk rustiger met gasten en hoop ik ondertussen genoeg geleerd te hebben om alle bestellingen goed door te geven én te serveren. En zo niet, altijd blijven lachen. Wat zou je ook anders kunnen doen als dit je uitzicht is, iedere dag. En je de muggen, slangen, zandvliegen, muggen, brandwonden, opengekrabte muggenbulten, mieren, vallende ijsblokken op je hand, hitte, muggen, mineraaltekorten, krabben en schaafwonden even negeert. Maar verder hoor je mij niet klagen 😉 ! Nu ik erachter gekomen ben dat mijn internet-hotspot goed werkt bij de bar moet het hopelijk lukken om volgende week een nieuwe blog te posten! Ik blijf hier nog 1,5e week en heb genoeg tijd om naast het werken leuke dingen te doen. Volgende week schrijf ik meer over wat die leuke dingen zijn. Behalve chillen en blij zijn. En ijskoffie drinken. En katten aaien. En extra blij zijn als ik soms het Nederlandse weerbericht lees. Sterkte iedereen. En voordat ik het vergeet, alvast gefeliciteerd met Sinterklaas!

រហូតដល់សប្តាហ៍ក្រោយ = Tot volgende week!